Deze week stellen wij de volgende aan u voor! Neem er even de tijd voor. Want diegene die nu komt was zo enthousiast dat er geen einde aan het verhaal kwam. Dus lees het rustig door en laat het zeker bezinken en doordringen!
Wie ben ik
Hoi, ik ben Dennie van Druningen, 36 jaar en woon in de nieuwe wijk Havenstadt. Voor velen wel een bekend gezicht, aangezien ik hier geboren en getogen ben en na een uitstapje van een paar jaartjes Oude Tonge nu alweer ruim 3 jaar op “Stad” woon.
Voor sommigen ben ik misschien beter bekend als:
- De vader van Tim, inmiddels 6 jaar oud
- De man van Deborah, mijn geweldige vrouw
- De zoon van Adrie & Addie, mijn super ouders
- Het broertje van Janco & Corné, mijn twee wijze broers
- De baas van June, onze altijd vrolijke Beagle
- Of misschien wel die vent die regelmatig op de voetbal en brandweer komt
Bij dat laatste punt, de brandweer, huppel ik inmiddels alweer 10 jaar rond. Ik was door de oom van mijn vrouw al meerdere keren gevraagd om erbij te komen en dat leek me op zich ook al wat. Ik vond de brandweer altijd reuze interessant en wie wilde er als kleine jongen nu geen Brandweerman worden? Juist, daarheen gaan om te helpen, waar andere mensen wegrennen. Dieren te bevrijden uit benarde situaties, mensenlevens redden, iets willen betekenen voor de samenleving en ga zo maar door…...
Er was alleen een probleem dat me weerhield en dat was dat de oefenavond van de brandweer gelijk viel met de trainingsavond van de voetbal, namelijk op donderdag. Nadat de voetbal in 2012 op een wat lager pitje kwam te staan, was de keuze om bij de brandweer te gaan dus zo gemaakt. Eerst een paar oefenavondjes langs geweest om te kijken of het echt zo gaaf was als dat het van buitenaf leek en van hun kant wilden ze zien of ik in de groep paste, maar dit alles bleek positief want voordat ik het wist zat ik op de opleiding.
Taken uitvoeren
De opleiding is zeer interessant, leuk om te doen (vooral de hittetrainingen vond ik geweldig), maar ook wel redelijk pittig. Ik zat namelijk bij wat jongens uit Oudenhoorn en door krapte in brandweermensen daar moesten deze jongens versneld hun opleiding doen, omdat anders de kazerne moest sluiten. Dit betekende dus dat ik elke woensdagavond en zaterdag de gehele dag naar school moest om dat fel begeerde diploma binnen te hengelen. Normaal gesproken ben je een avond in de week weg voor deze opleiding en duurt deze circa 2 jaar, dat is gewoon prima te doen.
In die jaren dat ik bij Oude Tonge brandweerman was heb ik ontzettend veel geleerd en ook wel het nodige meegemaakt. Van een kat in de boom, tot containerbrandjes op zaterdagnacht 03:00 uur en van ongelukken met dodelijke afloop tot gebouwbranden. Het is allemaal voorbij gekomen en het hoort er allemaal bij.
Hier in Stad aan ’t Haringvliet is het beduidend rustiger en rukken we veel minder vaak uit. Je weet echter vooraf nooit wat er 5 minuten later kan gebeuren, voor je het weet kan je pager (dat is een apparaatje die elke brandweerman krijgt en die gaat piepen als je naar de kazerne moet komen) afgaan en moet je er staan en je taken kunnen uitvoeren. Dit doe je uiteraard niet alleen, maar met een team, met gasten op wie je kunt bouwen, die je kunt vertrouwen en waarop je kunt terugvallen als dat nodig is. Juist dat maakt het zo mooi om te doen. Je gaat ergens met je collega’s naar toe om te helpen, eigenlijk altijd iets waar jij zelf niets aan kunt doen, maar waar je naartoe gaat om hulp te verlenen. Het voornaamste is dat je met z’n allen de kazerne uitrijdt en later die dag of nacht ook weer met z’n allen heelhuids thuiskomt. Als dit dan ook nog eens een positief eindresultaat heeft voor eventuele slachtoffers geeft dit zo’n ongekend gaaf gevoel, dat is niet te beschrijven.
Echt niet altijd beschikbaar
Momenteel zitten wij helaas niet zo “dik” in de brandweermensen hier op het dorp. Dit kan weleens in de nabije toekomst problemen op gaan leveren voor het in stand houden van de brandweer hier op het dorp. Dus ik zou graag een oproep willen doen aan iedereen die het enigszins wat lijkt; kom een keer langs, kijk mee, proef de sfeer en wie weet vind je het helemaal te gek.
Ik hoor regelmatig om me heen: "het lijkt me best tof om te doen, maar om altijd beschikbaar te moeten zijn, dat is niks voor mij want ik ben vaak weg voor werk of privé". Ik kan je dus vertellen: je hoeft niet altijd beschikbaar te zijn. Ben je weg, dan ben je weg, simpel. En er is helemaal niemand die daar wat van zegt.
"Ja maar……een beetje brandje blussen, dier in nood bevrijden, allemaal prima, maar die ongelukken met bloed en dergelijke hoeft voor mij niet", is ook een veel gehoord argument om het niet te doen. Onthoudt dan een ding heel goed: je moet niks. Zijn we bijvoorbeeld onderweg naar een auto-ongeluk en zit je op dat moment niet zo lekker in je vel, dan hoef je bijvoorbeeld niet naar het slachtoffer, dan laat je dat over aan iemand anders die hier geen problemen mee heeft en maak jij bijvoorbeeld het redt gereedschap in orde. Je klaart de klus met z’n allen en zo maak je jezelf ook nuttig, zonder dat het al te veel impact op je heeft.
Dus mocht je interesse hebben, oordeel dan niet te snel. Kom vrijblijvend langs, kijk mee bij een oefening, drink een biertje of een frisje mee, waarschijnlijk gaat de frituurpan ook nog even aan voor een lekkere snack want uiteraard is er ook genoeg ruimte voor gezelligheid!
Zie ik jullie snel??? Ik hoop het van harte……..