Menukaart
Als ik na een vermoeiend dagje shoppen
bij 't afhaalbuffet van een restaurant beland
zie ik grote schalen vol met heerlijke gerechten
met kaartjes erbij en dan begint de trammelant.
Ik zie fraaie woorden in een krullend lettertype
variërend van 'Involtini' en 'oesters in schelpen'
tot 'cassoulet' en 'spezzatino con funghi'
de buffetjuffrouw vraagt: "kan ik helpen?"
Ach ja, die dame kan het ook niet weten
dat ik door al die namen reizen maak enzo
ik reis de wereld over, naar Corsica en China
van Frankrijk via Spanje naar Marokko.
Ik zie de markten, de gekleurde huizen
en ruik de geuren van de Mediterrannee
de golven klotsen zacht tegen wat bootjes
ik hoor netten slepen over de bodem van de zee.
Want elke dichter heeft nl. iets met woorden
mooi van klank, van ritme en van rijm
en zal, verdwaald in de wirwar van die kaartjes,
tegen sluitingstijd pas bij de kassa zijn.
Daarom ga ik voortaan naar restaurants
waar het is toegestaan te dromen
zolang ik wil achter die grote kaart
en...
ik steek mijn hand wel op als ik tot mijn keuze ben gekomen.
Jolanda Holleman, 11-9-'09
Vakantiekaart
Je schreef niet dat het bad er lekte
je het menu moest koken in een kromme pan
en af moest gieten zonder pannenlappen
welnee, daar hoorde ik niks van.
Je schreef niet dat het bed zó kraakte
dat je bang was dat de buren 't konden horen
en je gezellig samen aan de afwas was
aan een aanrecht waarvoor kabouters zijn geboren.
Je schreef niet dat je iedere morgen
je hoofd wéér stootte aan het schuine dak
en dat je kilometers met je spullen sjouwde
omdat de auto niet op 't park mocht, voor 't gemak.
Je zette op de kaart weer dezelfde boodschap:
"Lekker weertje, we genieten hier voor tien
zonnige groetjes uit Verweggistan
als ik terug ben laat ik je de foto's zien."
Maar als je achter een mok koffie
je foto's toont hier bij mij in huis
dan klinkt er heimwee uit je woorden:
"Het was leuk, maar niet zo leuk als thuis."