Op deze website mag een pittige column natuurlijk niet ontbreken. Van september 2005 tot begin september 2007 heeft Joost van de Putte deze taak op zich genomen. Daarna ging Sundaygirl tot mei 2009 als vaste columnist in op zaken die haar bezig hielden. Sinds 2011 hebben we het zonder columnist stellen, maar in maart 2021 is de vergulde haan op de Stadse kerktoren die soms hoog van de toren blaast.
----------
Sint
Details
De Sint is weer in het land en dat zorgt voor de nodige onrust onder de jonge jeugd!
Vol aanbidding wordt er gezongen voor schoenen en ouders hebben het ietsje makkelijker qua corrigeren...
Gelooft u in de hemel? En zo ja, wat houdt dat dan precies in? Wie wilt u daar tegen komen en wie verwacht u er tegen te komen?
Ja allemaal moeilijke, maar vooral explosieve vragen.
Mun Moedur haalde vroegur altied boodschappen in de kruijenierswienkel van Verwoerd un aantje verdur an de meulendiek. Mun moedur betaelde de boodschappen nooit geliek, mar liet ze opschrieve in betaelde dan an hut einde van de weeke de rekenieng.
Deze zondag is het weer begonnen de "wintertijd". Nog even een paar weken gebruik maken van het beetje meer daglicht dat we denken te hebben, voordat de donkere en kille dagen echt hun intrede doen.
Tjonge tjonge wat un gedoe allemaele, mar hut haentje is weer terug gezet op den toren. Dur most un grote hijskraene an te pas komme, in netuurluk van die haage heren der bie.
Houdt u de perikelen rondom mevrouw Verdonk een beetje bij? Tja, eigenlijk is het dagelijks nieuws die een hele hoop ander nieuws weer naar de achtergrond drukt. Maar toch, ook mijn interesse heeft het.
Na 2 jaar van lachen, denken en soms zelfs fronsen heeft dr. Joost symbolisch de fakkel aan mij overgedragen. Helemaal democratisch is het niet gegaan maar dat zult u hem en mij wel willen vergeven, hoop ik ...
Twee jaar gelden begon ik met het schrijven aan stukjes over het dorp. In twee jaar gebeurt er veel in een dorp als Stad. Er wordt gevreesd voor achteruitgang, gejuicht om nieuwe plannen, genoten van geboortes ...
Terwijl u dit leest, ben ik op vakantie aan de overkant. De overkant wordt begrensd door het Haringvliet en de Grevelingen en er gebeuren de naarste dingen. Overstromingen, oorlogen, honger, terrorisme, Celine Dion.
Op un zaeterdagmiddag ware mun vriendjes en ik bie de mispit een hut aan het bouwen. Eerst een flinke diepe kuul grave, daer over heen wat ouwe planken en daer weer overheen oude takken voor camouflage.
Het is een liederlijke schande. Ik pik het niet langer. De maat is vol. Lang genoeg heb ik het getolereerd en ik heb mijn buik ervan vol. De grens is bereikt en ik vind het tijd om in te grijpen.
