Optimist
Nu de E-markt uit het dorp gaat verdwijnen, hoor ik steeds meer pessimistische praat over de toekomst van het dorp. Fatalistische opmerkingen van mensen die aan de ene kant Stad een mooi dorp vinden en aan de andere kant geen fiducie hebben in wat er gaat komen. En ik begrijp dat echt helemaal niet. Stad is geen oldtimer die je moet verkopen omdat er geen onderdelen meer leverbaar zijn. Stad heeft potentie en heeft waarden die nog jaren mee kunnen.
Dat zie je als er een wijk bijgebouwd gaat worden. Dan houden we ons met elkaars gedachten, gevoelens, angsten en hoop bezig. Dat zie je ook als er verschrikkelijke dingen gebeuren. Dan is er ontroerend veel aandacht en warmte. Dat zie je ook op de Stadse Dag. Een feest dat drijft op belangeloosheid, gedrevenheid en liefde voor het dorp en haar inwoners. Het antwoord op het hopeloze maar retorische âHoe moet dat nu met Stad?â, luidt dus: Zo! Met saamhorigheid, aandacht, warmte, gedrevenheid, liefde. Daar is dit dorp goed in, beter dan ieder ander dorp dat ik ken. Het enige ingrediënt dat ontbreekt om het dorp nieuw of meer leven in te blazen is optimisme. En er is zoveel reden tot optimisme.
Stad is namelijk ontzettend bijzonder. En dat bijzondere mag en moet reden zijn voor grenzeloos optimisme. Voor meedenken en voor meedoen aan verbetering van de infrastructuur, van de leefbaarheid, de ouderenvoorzieningen. Ik ben ontzettend optimistisch. Ik weet zeker dat niemand die dit leest, vindt dat Stad gestolen mag worden. En daarom verwacht ik de komende jaren alleen maar verbeteringen: aandacht voor een mooie integratie van de nieuwe wijk in het dorp, aandacht voor het gemis aan winkels, aandacht voor het onderhouden van de goede sfeer in het dorp. Het enige dat ons kan doen stranden is pessimisme. Zeg dat ik het gezegd heb.