Wat was het weer een prachtig uitzicht vanaf mijn plekje: de tulpen waren nog niet gekopt of het fluitenkruid sierde als een lange bruidssluier de weerszijden van de dijken en scheidswegen.
De Kunstkijk trok op de zeven locaties in het dorp weer heel wat publiek en dat waren vooral mensen van buiten het dorp. Veel Stadtenaeren hebben weinig met kunst en zelfs dorpsgenoten die op grote foto’s bij Elizabeth te zien waren gingen niet naar hun eigen portret kijken. Wel trok de presentatie van de vele beelden van Mel veel belangstelling van (ex)dorpsgenoten.
Ook de avondvierdaagse was weer een groot feest met meer dan 100 enthousiaste deelnemers die slingerend rond het dorp liepen. Wat heerlijk dat er weer dorpsgenoten opgestaan zijn die dingen organiseren in het dorp. Op 30 juni en 1 juli 2023 zal het weer door hen een groot dorpsfestijn worden met een drijf-in-bioscoop op het strandje en tal van festiviteiten op en rond de haven.
De vertaler die mijn gekukel voor u steeds vertaalt in het Nederlands gaat verhuizen en ik heb nog geen nieuwe vertaler gevonden, want Haans-praten is voor veel mensen moeilijk te verstaan. Mijn gekukeleku hoort de Fransman als cocorico, de Duitser als kikeriki en de Engelsman als cock-a-doodle-doo, terwijl ik gewoon kukeleku zeg en dat maakt het vertalen zo moeilijk.
Nu weet u dat ik wel vaak met de kraaien hieronder mij in de toren kraai, want een haan kan net als de kraaien ook kraaien. Daarom hoop ik dat er iemand uit het dorp die iets met kraaien heeft zich meldt om mijn verhaaltjes, voor de website van ons dorp, leesbaar te maken.