StadsWeb

Stad meer dan droag brôôd

Content

StadsWeb
Naar aanleiding van de terrorismedreiging, het verdampen van de ozonlaag, de oorlogszuchtige internationale politiek, toenemende vreemdelingenangst of het nieuwe stoplicht op de Achterdijk.
Joost mag het weten
Pakistan

Naar aanleiding van de terrorismedreiging, het verdampen van de ozonlaag, de oorlogszuchtige internationale politiek, toenemende vreemdelingenangst, het nieuwe stoplicht op de Achterdijk, de vogelgriep en de ontwikkeling van nucleaire wapens in Pakistan vind ik dat het tijd is dat ik me, als columnist, eens uitspreek. Dat ik de waan van alledag, de babyartikelen, de nachtrust, het familieleven, eens links laat liggen en me bemoei met waar het in dit leven daadwerkelijk om draait. Dat ik het wereldgebeuren eens van kritisch commentaar voorzie. Dit medium is een venster op een stukje van de wereld en het zou bijna misdadig zijn als ik deze kans niet gebruikte om spijkers met koppen te slaan over ons huidige bestaan in plaats van te wauwelen over de druif in mijn tuin of de kwakzalver op mijn stoep.

Nee, de blik moet verder. De wereld schreeuwt om aandacht en ik moet eens zeggen waar het op staat in deze onzekere tijd van jihad en oliebelangen. Als u niet tegen de waarheid kunt, leest u best niet verder, want de waarheid moet gesproken worden en wel duidelijk. Ik zal niet voorzichtig zijn. Het moet. Daar komt het, houd u vast:

Vanmorgen, nadat het vannacht lang gesneeuwd had, wilde ik mijn auto instappen en zag ik naast onze voordeur een sneeuwklokje boven de verse poedersneeuw uitsteken. De zon kwam net kraakhelder en zomers geel op onder een rossige deken van ijle wolken en scheen rakelings over het tere witte bloemetje dat bijna onzichtbaar wiegde in de ochtendbries. Het was doodstil en het leek wel alsof je de sneeuw een beetje kon horen knisperen rond het felgroene steeltje. Fonkelend vielen nog een paar sneeuwvlokjes van de dakgoot langs het bloemetje op de witte aarde. Het bloemetje leek te zuchten van rustig genot. Zo, die zit.

Joost