StadsWeb

Stad meer dan droag brôôd

Content

StadsWeb

In een paar maanden tijd is de wereld veranderd en zoals het er nu naar uitziet, zelfs meer dan we nu kunnen verzinnen. Een verdrietig gebeuren voor de directe slachtoffers en hun aanverwanten, waarbij het een blijvend litteken zal achterlaten.

Coronavirus limitez vos deplacements

Er zal in de toekomst gesproken worden over zaken van vóór en ná de coronacrisis. Regeringsleiders krijgen nu een kans te tonen wat ze waard zijn, zonder dat ze hiervoor geweld hoeven te gebruiken.

Laten we als simpele burgers proberen onze eigen ervaringen en gevoelens op een rijtje te krijgen en ik doe dat hier vanuit mijn positie als Nederlands burger op het Franse platteland.

Alle winkels zijn gesloten, behalve supermarkten, apotheken en tabakwinkels. Alle cafés en restaurants, bibliotheken en theaters zijn gesloten.

Enige praktische ervaringen: wij mogen niet meer de straat op of ons erf af anders dan voor een zestal activiteiten in samenhang met een daarbij behorend vergunning.

Die activiteiten zijn:

  • van en naar je werk, als telewerken onmogelijk is,
  • boodschappen doen voor je eerste levensbehoefte (bezoek supermarkt),
  • artsenbezoek, indien raadpleging via telefoon of internet niet mogelijk is,
  • kinderen naar de oppas brengen of hulpbehoevenden helpen,
  • een uur per dag om de benen te strekken tot maximaal 1 km van huis,
  • deelname aan overheidsactiviteiten na verzoek van autoriteiten.

Voor mij betekent dit een uurtje per dag in de bossen wandelen en twee keer in de week naar de supermarkt. Dit laatste is echt een vervelend gebeuren; vergunning invullen, vervolgens naar de supermarkt rijden (niet moeilijk want er is amper ander verkeer op de weg), dan tenminste een uur in de rij staan buiten met je karretje op tenminste een meter afstand van de andere kooplustigen met natuurlijk een mondkapje voor, kom je eindelijk binnen: zijn de schappen nagenoeg leeg behalve met de spullen die niemand ooit koopt. Dus naar huis met een kater en boodschappen uit nood gekozen en niet omdat je dat graag had willen eten! (Die kater is niet om op te eten). Gelukkig heb ik nog een voorraad uit de eigen moestuin en is mijn minivriezer ook nog niet helemaal leeg, dus ik eet genoeg, maar het wordt wel steeds spannender en minder smakelijk.

De benen strekken is dan veel prettiger: vergunning invullen en het bos inlopen, maar wel na een uur weer terug zijn. Overigens heb ik op dat laatste iets gevonden om het te verlengen: ik vul twee vergunningen in, één met het uur van vertrek en de ander met als vertrektijd één uur later; de eerste vergunning stop ik bij mijn paspoort in mijn linker jaszak en de andere rechts. Als er een uur van de wandeling verlopen is, ruil ik de twee vergunningen om en als de gendarme uit de bosjes springt om me te controleren, geef ik mijn paspoort netjes met de vergunning van de juiste tijd!

Voor mij is het thuisblijven niet echt een probleem, mijn thuis is erg groot (een eeuwenoude boerderij) er is altijd wel wat te doen en ik heb veel ruimte om me heen met kilometers uitzicht. Erger is het voor de mensen in de steden op een flatje met kinderen, die al een maand thuis zijn van school, huiswerk moeten maken via internet (dat bijna nergens meer werkt vanwege overbelasting) heel veel spaghetti moeten eten (normaal eten de kinderen hier op school), pa en ma constant om hun heen dwarrelen met de vraag of het huiswerk al af is (3,6 miljoen fransen zijn thuis aan het telewerken (gamen) omdat hun winkel of bedrijf gesloten is).

Op de tv hebben 11 van de 25 zenders een speciaal programma over het virus gedurende de gehele dag en de overige zenders vertonen dagelijks kleine filmpjes over bijvoorbeeld gezinnen met zes kinderen op 19 m2 in Parijs op de twaalfde verdieping. Dit filmpje wordt sinds drie weken iedere dag weer getoond, zodat je precies weet wanneer de vader een lelijk woord zegt en de moeder haar neus snuit. De directeur van de Franse televisie heeft uitgelegd, dat de journalisten en het personeel hun werk niet meer kunnen doen vanwege het virus en dat ze daarom dagelijks in de herhalingen moeten vullen om de zendtijd te vullen.

Ook zie je regelmatig filmpjes de revue passeren afkomstig van smartphones, die je nijvere huismoeders laat zien, die mondkapjes aan het maken zijn voor het bejaardentehuis in de buurt. Te koop zijn die dingen nergens, gelukkig woont er een artsenechtpaar vlak naast mij, van wie ik een mondkapje heb gekregen, zodat ik af en toe koffie bij hun kan komen drinken, in de tuin weliswaar op gepaste afstand. Zij hebben een rantsoen van 18&nbps;kapjes per week, terwijl ze allebei op dit moment 60&nbps;uur per week werken in hun praktijk en het ziekenhuis, zodat ze ongeveer 8&nbps;uur met één kapje moeten doen.

Een televisiekanaal zendt de hele dag schoolprogramma’s uit, heel nuttig en praktisch, maar iedere klas heeft maar een uurtje per dag! Beter iets dan niets.

Als je als gevolg van het virus niet kan werken, ontvang je te zijner tijd een uitkering van 84% van je loon via een overheidsregeling. Iedereen vraagt zich nu af wanneer dat geld dan komt en of er nog wel genoeg zit in de staatskas (op dit moment al 3,6 miljoen mensen voor deze regeling).

De gesloten winkels en bedrijven kunnen bij de bank een lening aanvragen om te overleven van maximaal 25% van hun jaaromzet in 2019, waarvoor de overheid dan garant staat. Een goede regeling; het betekent echter wel, dat de betreffende ondernemer misschien vele jaren nodig heeft om dit terug te verdienen.

Al met al is het economisch gezien een moeilijke tijd en dat wordt alsmaar dringender naarmate de crisis voortduurt. Een voordeel is, dat nagenoeg alle landen dezelfde problemen hebben en er geen middelen overblijven om oorlog te voeren af andere geld verspillende ruzies uit te vechten.

Ook beseffen we nu wat het betekent om afhankelijk te zijn van andere landen voor wat betreft onze levensbehoeften. Moeten we misschien toch niet alleen naar de prijs kijken maar ook naar de herkomst, waarbij het eigen land de voorkeur heeft en zorgen dat we ons zelf kunnen bedruipen, zou ook goed zijn voor het milieu?

De toekomst na de crisis zal e.e.a. duidelijk moeten maken; misschien blijkt zo’n virus dan toch nog een goede kant te hebben!