StadsWeb

Stad meer dan droag brôôd

Content

StadsWeb
Joost mag het weten
Napoleon

Op 2 december 1804 voltrok zich in de Notre Dame de Paris een ceremonie die de loop van de wereldgeschiedenis voorgoed zou veranderen. Napoleon Bonaparte, de eerste consul voor het leven van de Franse staat, werd gekroond tot keizer. Niet door een voorganger (want die was er niet), niet door paus Pius de VII (die was wel aanwezig maar kreeg van Napoleon niet de eer), maar door zichzelf. Ik heb dat altijd een fascinerend moment in de geschiedenis gevonden. De wereld hield haar adem in en begreep plotseling weer dat er werk aan de winkel was.

Hij kroonde zichzelf. Waarom? Omdat je je eigen leven in de hand hebt. Dat was de boodschap: “Ik, een klein Corsicaantje met een maagzweer, ik kan mezelf tot keizer kronen. Jullie Fransen, jullie kunnen meer dan jullie denken. Wees trots op jezelf en vecht voor mij.” En vervolgens bouwde hij een enorm rijk uit, voerde hij de achternaam in, de meter, de liter, het rechts rijden, de publieke gezondheidszorg, de leerplicht enzovoort. Napoleon is de promotor van de selfmade man. Niet te verwarren met Nixon, de promotor van de american dream: “Je kan alles bereiken wat je wilt, dus de armen hebben hun mislukking aan zichzelf te danken.” Napoleons leven was een voorbeeld voor iets heel anders: je kan niet alles bereiken wat je wilt, maar je kan wel worden wie je wilt. Een goede keizer of vader beoordeelt je niet om wat je doet, maar om wie je bent.

Op 2 december 2005, op de kroningsdag van deze Franse keizer, werd mijn zoon Bram geboren. Uiteraard met een keizersnede. En ik hoop van ganser harte dat hij zal worden wie hij wil zijn. Niet dat hij iets bijzonders zal bereiken, maar dat hij iemand bijzonders zal worden. To be or not to be, that is the question.

Joost