Open
Vorige week was er weer zo een bezoek van de gemeenteraad aan Stad. Een goed opgezette avond met ruimte voor iedereen om te zeggen wat hij dacht. Maar tussen alle discussies zat ik me te verwonderen om wat er nu allemaal nìèt gezegd werd. Of verbloemd. Gemeenteraad en college spelen hun rol van geïnteresseerde bestuurders met te verve maar veinzen daadkracht. De Stadtenaeren zijn in voor een stevige discussie, maar fluisteren elkaar aan het einde van de avond weer toe dat de gemeenteraad echt niet zal luisteren en toch doet waar ze zelf zin in heeft. Iedereen gaat tevreden naar huis. De gemeente heeft haar best gedaan en de Stadtenaeren hebben daar weer eens om gelachen.
Ik vermoed dat een dergelijke verhouding tussen burger en overheid niet erg bijdraagt aan goed bestuur. Als de gemeente nu eens zou zeggen 'Jongens, we doen echt wel ons best, maar we kunnen ijzer niet met handen breken; verwacht niet teveel van ons,' en de burgers hadden gezegd 'We vertrouwen jullie oprechtheid niet, deze avonden zijn alleen voor de sier,' dan hadden we een vruchtbare discussie gehad. Dan hadden we over wezenlijke zaken kunnen praten. Over hoe gemeente en burgers Samen de leefbaarheid in het dorp kunnen aanpakken. En over hoe we van het gevoel af willen de leefbaarheid te moeten beschermen tegen het gemeentebestuur.
Want dat gevoel zou wel eens heel onterecht kunnen zijn. En als het toch terecht is, zal het niet veranderen door het onder de tafel te houden. Wees open, want dan kun je de gemeente pas een eerlijke kans geven. En als je de gemeente een eerlijke kans hebt gegeven, kun je hen er ook op afrekenen als ze die kans laten liggen.