StadsWeb

Stad meer dan droag brôôd

Content

StadsWeb

StadsColumn

Op deze website mag een pittige column natuurlijk niet ontbreken. Van september 2005 tot begin september 2007 heeft Joost van de Putte deze taak op zich genomen. Daarna ging Sundaygirl tot mei 2009 als vaste columnist in op zaken die haar bezig hielden. Sinds 2011 hebben we het zonder columnist stellen, maar in maart 2021 is de vergulde haan op de Stadse kerktoren die soms hoog van de toren blaast.

----------

Het voorjaar is begonnen! Generaties stof worden weer naar buiten gejaagd, dan wel ouderwets met chloor en een
Daar zit je dan in je krot. Verstoken van voedsel of schoon water met maar een handjevol dokters voor vele tienduizenden

Vóór schooltied deje we roend deze tiet knikkure. Vroegur had je un soort kalk knikkurs, die meestal bruun ware. Als je dur per oengelok op trapte, wier deze helemael verpulverd.

In Rotterdam is de Jumbo supermarkt op de Kop van Zuid 7 dagen per week, dus 365 dagen per jaar open. Officieel is dat de eerste supermarkt die het hele jaar open is. Triest vind ik het.

Elke dag zwaai ik met veel plezier mijn kinderen uit, op weg naar school. Ik heb er plezier in omdat ik zo weer eventjes tijd voor mijzelf heb en zij hebben er plezier in, omdat ze er hun vriendjes en vriendinnetjes weer zien.

Afgelopen week mocht ik plaats nemen in de wachtkamer van mijn tandarts. Gelukkig zat ik niet alleen te wachten, immers gedeelde smart is halve smart. Maar wat je soms in de wachtkamer te horen krijgt...

Kwas van de weeke op bezoek bie mun zuster in de Plaete, in toen gieng hut zomar over vroegur. Die had nog un ouwd stikkie uut de krangte laage, un reimpie ovur brokken van Hangs de Ruuter. Tis dan wel Plaets mar kwil jeulle dit niet onthouwe.

Ik tracht mij nog wel eens bezorgd te maken over mijn vorm. Voor zowel man als vrouw is een six-pack ideaal en love handles uit den boze! Als ik tenminste de bladen en de tv moet geloven...

Iedereen heit ut ter over We ha wee un wienkel waer je terecht kan voor je daegelukse diengun. Vroegur hadde we wel meer dan vuftug maasun op ut durp die daer een boterham uut probeerde te haelen. Iedereen had zun eige specialteiten.

Er gebeurt iets op Stad!
Opeens zie ik dorpsgenoten lopen, die ik zelden of nooit buiten zie. Ik hoor mensen met elkaar praten over koetjes en kalfjes.
Er leeft weer iets in Stad!

Tot mijn schande moet ik bekennen dat ik tot nu toe geen inspiratie heb voor een nieuwe column. Ik heb zojuist 5 minuten zitten wachten, tot er wat zou gebeuren. Maar nee, helaas!

Tegenwoordig wordt er veul aan sportvisse gedaen. De meest luxe waarphingels en meulens binne binae voor iedereen te kaap. Vroegur was dat arus. Ten eerste waare er nog geen waarphingels en ten tweede, als ze dur waare geweest, kon de geweune man die niet betaele.

Zoals u misschien wel gemerkt hebt, ben ik eilandelijk import op Stad, maar mijn eerste echte vriendje was een Stadtenaar!!!

Gezellig hè, die Kerstperiode. We hebben de Sint vol enthousiasme uitgezwaaid en de tijd van lichtjes is weer aangebroken. De kinderen zijn lekker thuis en met een beetje mazzel gaat het vriezen en sneeuwen.

"Opa, wiele ha veul spullen in huus voor de kerst hè. Mar hoe vierde u vroegur kerst?" vraagt mun kleindochtur an mien. Ik neem mun kleindochtur op schoot in begin te vertelle.