StadsWeb

Stad meer dan droag brôôd

Content

StadsWeb
Als ventje van un jaer of tien speulden we veul met are jonguns op hut gors. Op un keer sprake we of om aak us poffertjes te gaen bakken. Allemaele moste dan van thuus iets mee nemen. De één un fles maalk, de andur blom, enz. enz. Zaalf most ik un poffertjespan meeneme.
opmaak
De poffertiespan

Als ventje van un jaer of tien speulden we veul met are jonguns op hut gors. Op un keer sprake we of om aak us poffertjes te gaen bakken. Allemaele moste dan van thuus iets mee nemen. De één un fles maalk, de andur blom, enz. enz. Zaalf most ik un poffertjespan meeneme.

Wielle hadde thuus un prachtege poffertiespan, in die had ik vast niet gekrege als ik hut aan mun moeder had gevraegd. Dus hak gewacht tot de kans dur was, in toen de poffertiespan uit hut gootsteenkassie gepikt.

Toen we allemael mit onze buit bij mekare ware, most ter eerst un soort oventje gebouwd worre. Eerst wiere dur wat steenun gezocht, dan wier dur un kuul gegraeve in daer omheen de stenen geleid, zodat daer de poffertiespan op kon staen. Vervolgens wiere dur draage takkun opgezocht die in hut kuultie geleid wierre.
En wier dur beslag gemaekt, in mit un stik in brand gestoke pepier de takken an gestoke in dan kon hut bakken in de pret beginne. Iedereen bakte z'n eige porsie pofferties in netuurluk wier daerbie heel wat of gekaekuld zo van: "schiet us un beetje op in ... noe is hut mien beurt en ... ze binne al lang gaer." Enfein, joe kent dat wel.

Netuurluk zat je meer zand dan pofferties naar binnen te waarekun, mar dat mocht de pret niet drukke, je voend ze toch overheerluk. Toen hut eetfestijn was ofgelope, in ik naer de oenderkant van m'n poffertiespan keek, was die roet in roetzwart. Die kon ik zo niet mee naer huis neeme.

Ik besloot die panne op hut hoad schoon te maekun. Mar as je op ut hoad stoend mit laeg waetur dan kon je dur niet bie. Gelokkug had ik un stikkie touw bie mun. Ik boend hut eene eind van hut touw an de steele van de poffertiespan vast en liet de pan toen voorzichtig in het water zakke. In haelde ik steeds de panne op in neer om zo mit "plompen" te proberen de pan schoon te kriegun.
Toen ik daer un tiedje mee bezig was in hut touw omhaag trok, gleed de steel uit hut touw in jawel ... weg poffertiespan. Ik zag de panne, tot m'n grote schrik, nog net naar de boom van hut Haeringvliet dwarrele. Noe, het is daer zeker zo'n 5 metur diep, dus de poffertiespan kon ik wel gedag zaage!
Thuus durfde ik niks tegun m'n moedur te zaagun, bang voor un pak ransel. Toen mun moedur de poffertiespan zocht omdat ze pofferties voor oens wilde bakke hak aan nog mee helepe zoeke, mar netuurluk zoender resultaat. M'n moedur snapte dur niks van en zei steeds: "Waar kan die poffertiespan toch gebleve weeze?"

Pas jaerun laeter, in ik al getrouwd was, hak ut mar verteld. Vermoedeluk leit die poffertiespan nog steeds op de boom van hut Haeringvliet, dus as je um tegun komt dan weet je noe van wie die is.

Allemeale mar weer de groete van Jan van 't hoekie