Aart Dorsman schreef over het ongeluk van vorig jaar het volgende gedicht.

Niets zal ooit nog hetzelfde zijn.

Bijna thuis...
Een flits, een donderslag,
wegrollend naar de stilte.
Bijna thuis...
Maar ze kregen geen kans.
Stilte, doodse stilte.

Allen wachtten op hun komst,
Maar ‘t werd een vreselijke nacht,
toen hen het doodsbericht werd thuisgebracht.

Geef de kracht het leed te dragen.
Help bij het verwerken van verdriet.

Stad was in diepe rouw,
Het medeleven intens groot,
De uitvaart indrukwekkend.
Een bloemenzee volgde de rouwstoet,
naar het gedolven graf.

Bijna thuis...
Nu lege plaatsen, een groot gemis.
De herinnering blijft, aan wat voorbij is.